رسالة الأسير سامر العيساوي: لا عودة للخلف إلا بانتصاري، لأنني صاحب حق

رسالة الأسير سامر العيساوي: لا عودة للخلف إلا بانتصاري، لأنني صاحب حق

شبكة المرصد الإخبارية

تنشر شبكة المرصد الإخبارية نص رسالة الأسير سامر العيساوي من وراء القضبان بعدة لغات (العربية، الدنماركية، الانجليزية، الالمانية، العبرية).

وكانت محكمة الصلح الإسرائيلية في مدينة القدس المحتلة قد رفضت الثلاثاء الإفراج عن العيساوي بكفالة.

يذكر أن العيساوي مضرب عن الطعام منذ شهر أغسطس من العام 2012 احتجاجا على إعادة اعتقاله بعد خروجه في إطار صفقة الجندي الإسرائيلي جلعاد شاليط في أواخر العام 2011.

فيما يلي نص رسالة الأسير سامر العيساوي:

أتوجه بالتحية والإكبار إلى جماهير شعبنا الفلسطيني البطل وقيادتنا الفلسطينية والى كل القوى والفصائل والمؤسسات الوطنية على وقوفها إلى جانب معركتنا في الدفاع عن حقنا بالحرية والكرامة.

إنني استمد قوتي من شعبي، ومن كل الأحرار في العالم والأصدقاء وأهالي الأسرى الذين يواصلون الليل بالنهار هاتفين للحرية ولإنهاء الاحتلال.

لقد تدهور وضعي الصحي بشكل كبير، وسرت معلقا بين الموت والحياة، وجسدي الضعيف المنهار لا زال قادرا على الصبر والمواجهة ولسان حالي يقول سأستمر حتى النهاية، حتى آخر قطرة ماء في جسدي، حتى الشهادة، فالشهادة شرف لي في هذه الملحمة، شهادتي هي قنبلتي الباقية في وجه الطغاة والسجانين، وفي وجه سياسة الاحتلال العنصرية التي تذل شعبنا وتمارس بحقه كل وسائل البطش والقمع.

أقول لشعبي: أنا أقوى من جيش الاحتلال وقوانينه العنصرية، أنا سامر العيساوي ابن القدس، أوصيكم إن سقطت شهيدا أن تحملوا روحي صرخة من اجل كل الأسرى والأسيرات، صرخة حرية وانعتاق وخلاص من كابوس السجون وظلماته القاسية.

إن معركتي اكبر من حرية فردية، معركتي أنا وزملائي الأبطال طارق وأيمن وجعفر هي معركة الجميع، معركة الشعب الفلسطيني ضد الاحتلال وسجونه، من اجل أن نكون أحرار وأسيادا في دولتنا المحررة وفي قدسنا الشريف.

إن نبضات قلبي المتوترة والضعيفة تستمد صمودها منكم أيها الشعب العظيم، وأن عيني التي بدأت أفقد البصر بها تستمد النور من تضامنكم ومساندتكم لي، وان صوتي الضعيف يأخذ قوته من صوتكم الذي يعلو على صوت السجان والجدران.

 أنا واحد من أبنائكم، من بين الآلاف من أبنائكم الأسرى الذين لا زالوا يقبعون صامدين في السجون، ينتظرون أن يوضع حد لمأساتهم وآلامهم ومعاناة عائلاتهم.

لقد ابلغني الأطباء إنني أصبحت معرضا لجلطات دماغية بسبب عدم انتظام دقات القلب والنقص في السكر وهبوط الضغط، جسمي مليء بالبرودة وعدم القدرة على النوم بسبب الآلام المتواصلة، ولكنني رغم التعب والإرهاق الشديدين وآلام الرأس المزمنة، فإنني أتحرك على مقعدي أحاول أن استجمع كل ما عندي لأواصل الطريق إلى منتهاه، لا عودة للخلف إلا بانتصاري، لأنني صاحب حق، واعتقالي باطل وغير قانوني.

لا تخافوا على قلبي إن توقف، ولا تخشوا على يدي إن شلت، فأنا لا زلت حيا الآن وغدا وبعد الموت، لأن القدس تتحرك في دمي وإيماني وعقيدتي .

فلسطين 16-2-2013

من فضلكن\م نشر هذه الرسالة والعمل في كل الميادين لإنقاذ حياة سامر العيساوي ولدعم جميع الأسرى المعتقلين بسبب نضالهم لأجل الحرية.

Brev fra den palæstinensiske fange Samer Issawi, der har sultestrejket i mere end 200 dage

 

Af Elizabeth Japsen

 

Jeg vender mig med beundring til masserne – vores heroiske palæstinensiske folk, til vores palæstinensiske lederskab, til alle kræfter, partier og nationale institutioner. Jeg hylder dem for at stå ved vores kamp, for at forsvare vores ret til frihed og værdighed.

 

Jeg henter min styrke fra mit folk, fra alle de frie folk i verden, fra venner og fra familierne til de fanger, der fortsætter dag og nat deres sang for frihed, og for en ende på besættelsen.

 

Mit helbred er blevet forværret dramatisk, og jeg hænger mellem liv og død. Min svage krop er ved at kollapse, men jeg er stadig i stand til at være tålmodig og fortsætte kampen. Mit budskab er, at jeg vil fortsætte indtil slutningen, indtil den sidste dråbe vand i min krop, indtil jeg falder om. Martyriet er en ære for mig i denne kamp. Mit martyrium er min sidste bombe, i konfrontationen mod tyrannerne og de fangevogtere, imod den racistiske politik, den besættelse der ydmyger vores folk, og med alle midler undertrykker og underkuer os.

 

Jeg siger til mit folk: Jeg er stærkere end besættelseshæren og dens racistiske love. Jeg, Samer al-Issawi, søn af Jerusalem, sender jer mit sidste ønske – i tilfælde af jeg dør som martyr – da skal I bære min sjæl som et råb for alle fangerne, mænd og kvinder, et råb for frihed, frigørelse og frelse fra fængslernes mareridt og deres barske mørke.

 

Min kamp er ikke kun for min individuelle frihed. Kampen som jeg og mine heroiske venner Tariq, Ayman og Ja’affar, står for – er alles kamp. Kampen for det palæstinensiske folk imod besættelsen og dens fængsler. Vores mål er, at være frie og suveræne i vores befriede stat og i vores velsignede Jerusalem.

 

Min svage og anstrengte hjertebanken får sin standhaftighed fra jer – det store folk. Mine øjne som er begyndt, at miste deres syn, trækker lys fra jeres solidaritet og jeres støtte til mig. Min svage stemme, tager sin styrke fra jeres stemmer, som er højere end fængselsvagternes råben og højere end murene.

 

Jeg er en af jeres sønner, én blandt tusinder af jeres sønner, som er fanger – som stadig er trofaste i fængslerne, som venter på en afslutning, på deres skæbne, deres smerter og familiernes lidelser.

 

Lægerne har fortalt mig, at jeg fik et slagtilfælde på grund af forstyrrelser i mit hjerteslag, manglen på sukker og fald i mit blodtryk. Min krop er fuld af kulde, og jeg kan ikke sove på grund af de fortsatte smerter. Men på trods af den ekstreme træthed og den kroniske hovedpine, forsøger jeg at bruge alle mine ressourcer på at fortsætte vejen – indtil dens ende. Der er ingen vej tilbage, kun min sejr, fordi jeg ejer retfærdigheden, og min tilbageholdelse er uretfærdig og ulovlig.

 

I skal ikke være bange for mit hjerte – hvis det stopper. I skal ikke være bange for mine hænder – hvis de bliver lammede. Jeg er stadig i live i dag, og i morgen, og efter døden, fordi Jerusalem bevæger sig i mit blod, i min hengivenhed og i min tro.

 

Palæstina 16/02/2013

 

 

Letter from Palestinian Prisoner Samer al-Issawi: There is no going back because I’m the owner of Right

 

Letter from prisoner Samer al-Issawi as it came from the Ministry of prisoners:

 

I turn with admiration to the masses of our heroic Palestinian people, to our Palestinian leadership, to all forces, parties and national institutions. I salute them for standing by our fight to defend our right to freedom and dignity.

 

I draw my strength from my people, from all the free people in the world, from friends and the families of the prisoners who continue day and night chanting for freedom and an end to the occupation.

 

My health has deteriorated dramatically and I’m hung between life and death. My weak body is collapsing but still able to be patient and continue the confrontation. My message is that I will continue until the end, until the last drop of water in my body, until martyrdom. Martyrdom is an honor for me in this battle. My martyrdom is my remaining bomb in the confrontation with the tyrants and the jailers, in the face of the racist policy of the occupation that humiliates our people and exercises against us all means of oppression and repression.

 

I say to my people: I’m stronger than the occupation army and its racist laws. I, Samer al-Issawi, son of Jerusalem, send you my last will that, in case I fell as a martyr, you will carry my soul as a cry for all the prisoners, man and women, cry for freedom, emancipation and salvation from the nightmare of prisons and their harsh darkness.

 

My battle is not only for individual freedom. The battle waged by me and by my heroic colleagues, Tariq, Ayman and Ja’affar, is everyone’s battle, the battle of the Palestinian people against the occupation and its prisons. Our goal is to be free and sovereign in our liberated state and in our blessed Jerusalem.

 

The weak and strained beats of my heart derive their steadfastness from you, the great people. My eyes, which started to lose their sight, draws light from your solidarity and your support of me. My weak voice takes its strength from your voice that is louder than the warden’s voice and higher than the walls.

 

I’m one of your sons, among thousands of your sons who are prisoners, still languishing steadfasting in the prisons, waiting for an end to be brought to their plight, their pains and the suffering of their families.

 

The doctors told me I became exposed to stroke because of the disorder of my heartbeats, the shortage of sugar and the drop in blood pressure. My body is full of cold and I can’t sleep because of the continued pain. But despite the extreme fatigue and chronic headaches, as I move on my chair, I’m trying to summon all my resources to continue on the road till its end. There is no going back, only in my victory, because I’m the owner of Right and my detention is invalid and illegal.

 

Do not be afraid for my heart if it will stop, don’t be afraid for my hands if they will be paralyzed. I am still alive now and tomorrow and after death, because Jerusalem is flowing in my blood, in my devotion and my faith.

 

Palestine 16/02/2013

 

Please share it and act everywhere to save Samer Issawi and for all the

people that were imprisoned for their struggle for freedom.

 

Brief von Samer al-Issawi

 

Dieser Brief des Häftlings Samer al-Issawi wurde uns vom Ministerium für Gefangenenangelegenheiten übergeben.

 

Ich richte mich an unser heroisches Volk, dessen Führung und alle Institutionen Palästinas. Ich ehre sie für den gemeinsamen Kampf zur Verteidigung unseres Rechts auf Freiheit und Würde.

 

Ich beziehe meine Kraft aus meinem Volk und von allen freien Menschen dieser Erde, von Freunden und meiner Familie. Ebenso von meinen Mitgefangenen und deren Familien, die Tag und Nacht nach Freiheit und einem Ende der Besatzung rufen.

 

Mein Gesundheitszustand kann schlechter kaum noch sein und ich befinde mich zwischen Leben und Tod. Meine Organe drohen zu kollabieren aber ich bin geduldig und werde solange wie möglich weiterkämpfen. Bis zum letzten Tropfen Wasser in meinem Körper und dann werde ich zum Märtyrer. Das Opfer in diesem Kampf ist für mich eine Ehre. Es ist meine Bombe in dieser Auseinandersetzung mit dem Tyrannen und Gefängniswärtern. Ebenso bei dieser rassistischen Politik und Besatzung, die unser Volk misshandelt, und sich ständig neue Verbrechen einfallen lässt.

 

Ich sage meinem Volk:

ICH BIN STÄRKER ALS DIE BESATZER UND DEREN RASSISTISCHEN GESETZE!

Ich, Samer al-Issawi, ein Sohn Jerusalems, sende Euch diesen letzten Willen. Sollte ich den Tod eines Kämpfers sterben, werdet ihr den Schrei meiner Seele als ein Schrei aller Gefangenen, Männer und Frauen, für Freiheit von dem Albtraum der Gefängnisse und die bedrohliche Dunkelheit weiter tragen.

 

Mein Kampf ist nicht nur einer individuellen Freiheit gewidmet. Er ist auch für meine heldenhaften Freunde Tariq, Ayman und Ja’affar, für das ganze palästinensische Volk gedacht, die tag-täglich ihren Kampf mit der Besatzungsmacht zu bestehen haben. Unser Ziel ist die Freiheit und Unabhängigkeit in einem befreiten Palästina und unserem gesegneten Jerusalem.

 

Die Schläge meines Herzens beziehen ihre Stärke von Euch allen, von meinem großartigen Volk. Meine Augen, die sich langsam trüben, beziehen ihr Licht von Eurer Solidarität und Unterstützung für mich. Meine brechende Stimme gewinnt ihre Härte von Eurer Stimme, die lauter erschallt als die der Wachposten und jede noch so hohe Mauer übertönt.

 

Ich bin einer Euren Söhne, unter Tausenden eurer Söhne, die als Gefangene leiden und in der Haft standhaft bleiben. Die geduldig und mit heißem Herzen ihre Freiheit erwarten, um wieder ihre Pflicht zu erfüllen und nur wieder mit dem Leid ihrer Familien konfrontiert werden.

 

Die Ärzte sagen mir, dass ich einen Infarkt zu erwarten habe. Zuckermangel und ein gefährlich niedriger Blutdruck bedrohen mein Herz. Mein Körper fühlt sich kalt an und ich finde wegen der Schmerzen keinen Schlaf. Aber ungeachtet der chronischen Gewebs- und Kopfschmerzen, wenn ich mich zu meinem Stuhl schleppe, werde ich diesen Weg bis zu Ende gehen. Es gibt keinen Rückweg mehr, nur der Weg zum Sieg bleibt offen! Ich bin mir meiner Rechte bewusst, denn meine Haft ist illegal und wirkungslos.

 

Ängstigt Euch nicht, wenn mein Herz stehen bleibt! Ängstigt Euch nicht, wenn meine Hand erlahmt! Ich werde nicht sterben, weder heute noch morgen, weil Jerusalem in meinen Adern fließt, in meinen letzten Gedanken und meinem Glauben.

 

www.freunde-palaestinas.de/AG, 20.02.2013

 

 

האסיר הפלסטיני סאמר עיסאווי: לא אחזור בי כיוון שהצדק איתי

נוסח מכתבו של האסיר סאמר אל עיסאווי כפי שהגיע מהמיניסטריון לענייני אסירים:

אני פונה בהערכה להמוני עמנו הפלסטיני הגיבור, להנהגתנו הפלסטינית ולכל הכוחות, הזרמים והמוסדות הלאומיים ומצדיע להם על תמיכתם במאבקנו להגן על זכותנו לחופש ולכבוד.

אני שואב את כוחי מעמי, מכל האנשים החופשיים בעולם, מהידידים ובני משפחות האסירים שממשיכים יומם ולילה לקרוא לחופש ולסיום הכיבוש.

בריאותי מתדרדרת בצורה קשה ואני תלוי בין החיים והמוות. גופי החלש המתמוטט עדיין מסוגל לסבלנות ולעימות. המסר שלי הוא שאני אמשיך עד הסוף, עד הטיפה האחרונה של מים בגופי, עד מות קדושים. לכבוד הוא לי למות כשאהיד במערכה זו. מותי הוא הנשק שנותר לי בפני העריצים והסוהרים, כנגד המדיניות הגזענית של הכיבוש שמשפילה את עמנו ומשתמשת כנגדו בכל אמצעי הדיכוי וההתעללות.

אומר לעמי: אני חזק יותר מצבא הכיבוש וחוקיו הגזעניים. אני, סאמר אל עיסאווי, בן ירושלים, מוסר לכם את רצוני האחרון, אם  אפול על קידוש השם, כי תשאו את רוחי כזעקה למען כל השבויים והשבויות, זעקה לחופש, לשחרור ולגאולה מהסיוט של בתי הכלא ואכזריותם.

המערכה שלי אינה רק למען החופש כפרט. המערכה שלי ושל חברי הגיבורים טארק, איימן וג’עפר היא מאבק של כולם, מאבקו של העם הפלסטיני נגד הכיבוש ובתי הכלא שלו, כדי שנהייה חופשיים וריבונים במדינתנו המשוחררת ובירושלים הנכבדה שלנו.

פעימות ליבי המתוחות והחלשות שואבות את יכולת העמידה שלהן מכם, אתם העם הענק. עייניי שהתחילו לאבד את הראייה שואבות את האור מהסולידריות שלכם ותמיכתכם בי. קולי החלש לוקח את כוחו מקולכם הגובר על קול הסוהר והחומות.

אני אחד מבניכם, אחד מבין אלפים מבניכם האסירים שעדיין נמקים אך עומדים איתן בבתי הכלא, מחכים שיושם קץ לאסונם, לכאביהם ולסבלם של בני משפחותיהם.

הרופאים הודיעו לי כי אני חשוף לסכנת אירוע מוחי בגלל פעימות ליבי הבלתי סדירות, ירידת רמת הסוכר ונפילת לחץ הדם. הגוף שלי מלא קור ואיני מסוגל לישון בגלל הכאבים המתמשכים. אך למרות עייפות קיצונית וכאבי ראש כרוניים, כשאני נע בכיסא שלי, אני מנסה לאסוף את כל כוחותי כדי להמשיך בדרך עד לסופה. אין חזרה לאחור אלא בניצחוני, שכן אני בעל זכות ומעצרי מעצר שווא בלתי חוקי.

אל תחששו לליבי פן יעצר, אל תחששו לידיי שמא ישותקו. אני עדיין חי היום ומחר ולאחר המוות משום שירושלים זורמת בדמי, באמונתי ובאידיאולוגיה שלי.

פלסטין 16/02/2013